ALDIRMA “TÜRKİYE’M” ALDIRMA

Dün bir kez daha bu ülkede yaşıyor olmaktan gurur duydum.
Müzisyen olarak çalıştığım birçok müzikholde yıllardır aynı tereddütle çıkarım sahneye.
“Aldırma Gönül” istenirse hemen arkasından “Türkiye’m”,
“Türkiye’m” istenirse hemen arkasından “Aldırma Gönül” isteyen bir grup çıkar,
ve acaba bunlar olay çıkartır mı?
Birkaç kez de şahit oldum bu yüzden kavga çıktığına.

Dün İstanbul’un tüm caddeleri doldu taştı.
Ankara mitinginden farksız, Çağlayan’da çağladı binlerce dirilmiş, dipdiri kıta…
Kıpkırmızı Türk bayrağına boyandı yine meydanlar ve gözlerimizde yaş tükendi her “Atatürk” dendiğinde.

Modern görünümlü başı bağlı bir kadının elinde “Babanın köşkü mü ki kardeşine veriyorsun?” pankartı vardı.
Yaşlı, hacı sakallı bir dede gözünde yaş “Cumhuriyet” diyordu, “Atatürk” diyordu.
Milliyetçi Hareket Partisi bıyıklılar da vardı, İşçi Partisi pankartı da,
Mankenler de vardı, şarkıcı da, televizyoncu da, ev hanımı da, üniversite öğrencileri de.
Velhasıl say say bitmeyen bir güruh vardı ve her fikirden, her şekilden insan…

Bir taraftan “Aldırma Gönül” çaldı bir taraftan “Türkiye’m” çalıyordu bangır bangır ve eşlik ediyordu herkes tek bir ağızdan.

Yıllardır söylerim, emperyalizmin silahları tükendi.
Atom bombası ile bile yıkamadılar özüne bağlı, yürekli milletleri.
Yıllarca bölmeye çalıştılar sağ-sol, alevi-sünni ayrımcılıklarıyla kardeşleri
veya etnik kültürleri kullanmaya çalıştılar bunun için.

Bir ülkeyi yıkmanın son çaresinin ahlakını bozmak olduğunu ve
Dâhili Bedhahları kullanarak yıkabileceklerini anladılar.

Dâhili Bedhahlar belli, o işi başardılar, içeriden adam tavladılar.
Fakat iş ahlak kavramına gelince çuvalladılar.
Hiç müstemleke olmamış kalabalık bir halkı, boyunduruk altına sokmaya çalışırsan o kalabalıkta boğulur gidersin.
Boğuldular.

Laik ve demokratik bir hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti’nin evlatları dün bütün ayrılıkları bir kenara atıp
hep beraber, tek ağızdan şarkı söylüyordu. Vurdumduymazlar duysun diye.

Başın öne eğilmesin
ALDIRMA”TÜRKİYE’M” ALDIRMA