Bazen bir kahraman zannederim kendimi
Aşkıma saldıran herkesi toz duman edebilecek
Bir kan dolaşır sanki damarlarımda
Bazen kocaman bir yüreğim var gibi gelir
Aşkımın ağırlığınca
Kaya gibi yoğun
Pamuk kadar hafif
Bir ağacın dalına asarım sevdamı
Bir rüzgâr alır,
Çalıp uzaklara sürükler
Bir gözlerin gelir aklıma
Bir rüzgârın çaldığı sevdam
Kahramanlığıma lanet okurum çoğu zaman
Duvar diplerinde küçük menekşeler biter
Ben gözlerini görürüm herbirinde
Bir martıya sevdalanması gibi lüferin
Bir alacakaranlık balık sevdası
Ve korkular büyümeye başlar içimde
Rüzgâra saldığım ağaç dalındaki aşkımı
Kim bilir kimlerin saçma sapan aşk oyunlarında
Kaybederim korkusu
Bir kez görebilseydim gözlerini derim
Bir kez daha koklayabilseydim yüreğini
Ve can çekişirken bir köşede
Kahrettiğim kahramanlığım
Aklıma geliverir şiir yazabildiğim
Üç dizeyle başlayan aşkımı
Destana çevirme kararı alırım
Yeni bir filiz tomurcuk verir yüreğimde
Ve rüyalara yatarım
Sırf gözlerini görebileyim diye
Az kaldı biliyorum
Üç dize daha
Beş dize daha
Şairsen aşkını yaşamalısın
Bir daha bir daha
Bir martıya sevdalı balıksın
Az kaldı sabret
Bir kaç dize sonra hazırsın uçmaya.....